O machineryi do pisania...

Rzecz za numerem 34 "Tygodnika Ilustrowanego" z 1868 roku:

"Czytaliście zapewne już o maszynce do pisania. tak, bez żartów, wynaleziono taką maszynkę.

 Rzecz arcywygodna; każdy z was siada sobie najspokojniej przy biurku, do którego maszyna jest przymocowana, i nacisnąwszy pedał znajdujący się u dołu, uderza palcami po klawiszach; każdy klawisz odpowiada literze, którą pióro w też pędy kreśli na papierze pod maszynę podstawionem.

  To coś na kształt owych maszyn do składania czcionek, które w zeszłym roku pokazywano na wystawie paryskiej. Nie trzeba się troszczyć ani o odstępy pomiędzy wyrazami, a ni o regularną odległość wierszy, ani o znaki pisarskie, maszyna bowiem sama to już uskutecznia. Należy tylko wprawiać się w pasaże i robić częste egzercyje. Kaligraf zmienia się w fortepianistę, wyrobiona biegłość palców główną tutaj stanowić będzie zasługę. Wprawdzie traci się przez to indywidualność charakteru pisma, jaką każdy z nas mniej więcej posiada. A że indywidualność ta ma niemałe znaczenie, dowodzi tego nauka charakterystyki, o której niedawno wspomnieliśmy. Ale rozpoznawajże tu teraz charakter i usposobienie czyje ze znaków przez maszynę kreślonych. Nie wiem dlaczego, ale zdaje mi się, że jeżeli ta maszyna stanie się praktyczną i upowszechni się naprawdę, to wydrze ona każdemu z nas jakby jego osobistą własność i nawet część zasługi."