Dziękczynienie wszytkim...

...którym daru iście królewskiego zawdzięczam, a imieniem Waszym w dniach ostatnich przez Tetryka dostarczonego do rąk mych niegodnych...:) Przyznać się wypadnie, że choć Wachmistrz nie z jednego pieca chleb jadał i experiencyj życiowych moc nazbierał przeróżnych, w cyrkumstancyjach i obieżach się nieraz znajdując, których bez mrugnięcia przyjmował powieki, to tu i gardła wzruszenie ścisnęło, a i ócz cosi zapociło paskudnie...
    Przeszliście samych siebie, a mnie obok narzędzia pracy, a i tej tu z Wami zabawy, dostarczyliście czegoś jeszczeć i ważniejszego, czego prawdziwie trudno słowami wyrazić... Otom się poczuł, toutes proportions gardées ma się rozumieć, jak chyba się musiał poczuć Sienkiewicz Oblęgorkiem obdarowany...:)) Nawiasem i takie też miano ode mnie ów sprzęt dostał: "Oblęgorek"...:)
   Post factum sclerosis dopiero przypomnieć dozwoliła, żem przed laty, na poprzednim mym jeszcze, onetowym, blogu, był noty popełnił poniekąd pobok tejże themy, sub titulo "Pytanie o Oblęgorek dzisiejszy", gdziem kwestyi stawiał, czy bylibyśmy dziś może i zdolni do tego, by się poczuć w moralnem jakiem obligu jakiemubądź twórcy czegokolwiek ofiarować spontanicznie, imieniem narodu czytającego, przódzi na to, pospólnym wysileniem, grosza uzbierawszy...
   W najśmielszych żem wówczas, przed laty, nie przewidywał marzeniach, że tem kimś uhonorowanym sam będę, a zbierającemi Lectorowie Moi... I taki oto życie i Fortuna epilogu dopisały do tej noty sprzed lat bez mała dziesięciu, za com Wam tem głębszej jeszcze powinien wdzięczności...:) Mam też i poczucie niejakiego zobowiązania, że oto teraz ja, dłużnikiem Waszym będąc, wypłacić się mogę w jedynej dostępnej mi walucie: pogderankami kolejnemi...:) I o dziwo, nie jest mi ta myśl przykrą, a kto pomni niedawne jeszcze rozterki okołoblogowe moje, to zrozumie, żeście mi wraz z tem przedmiotem z pozoru martwem, nowego jakoby i ducha przydali, a któż wie może i, toutes proportions gardées: skrzydeł...:)  I za to Wam wszytkim dziękuję raz jeszcze:)