Święto 7 Pułku Ułanów Lubelskich...:)

7 Pułk Ułanów Lubelskich im. Generała Kazimierza Sosnkowskiego - 23 marca -rocznica dekoracji sztandaru Krzyżem Virtuti Militari w 1921 r. Pułk zorganizowano w Lublinie w listopadzie 1918 roku. Że się spierał na kadrze dawnego 1 Pułku Ułanów Beliny-Prażmowskiego, wolnoż przypuścić, że formowano go z myślą o jakiej sile zbrojnej, mającej tworzący się rząd Daszyńskiego, zasię Moraczewskiego ochraniać, czego przytwierdzają memuary posła Dubiela z PSL, w sprawach tych swój udział mającego, których żem przywoływał w cyklu Sieroszewskiemu poświęconemu. W bój jednak przyszło najpierw przeciw Ukraińcom iść, nawet końca szkolenia jakiego nie czekając, coż zaowocowało żurawiejką mało pochlebną:
    "A pułk siódmy to zasrańce
       pogubili w boju lance!"*
Reszta jednak kampanii i potrzeby przyszłe jeno do chwały assumptem, szarży jednak najsławniejszej przyszło w bitwie warszawskiej doczekać, gdzie 16 sierpnia pod Cycowem pułk rozniósł na szablach sowieckiej brygady idącej... na Lublin:))
  W międzywojniu pułk stacjonowany w Mińsku Mazowieckim, za wojnę 1918-1920 jako jeden z pięciu tylko doczekał się spomnianego Virtuti Militari... Żeśmy w nocie poprzedniej o 8 pułku pisząc, mogli co nieco krotochwilnej fotografii z pławienia koni pomieścić, gdzież ułani się w strojach prezentowali adamowych, jest i ta możność dzisiaj, bo się i podobne zdjęcia siódmaków zachowały (znów za Wielką Księgą Kawalerii Polskiej, tym razem z tomu 10):
   Pławienie koni:

i ludzi:)

 Tu zaś nader rzadko uchwycona scenka za którą bym i dziś zdjęcia autora do jakiej przedkładał nagrody. Uboczne effecta szkolenia jeździeckiego, których bynajmniej nie tak rozumieć proszę, że się to szczególnie co jako w tem pułku trafiały...:) Tu po prostu fotograf miał może krzynę szczęścia więcej...

    I jeszcze rzadkość jedna... Oto fragmenta przedwojennego filmu sub titulo "Śluby ułańskie", gdzie właśnie 7 Pułkowi statystować wypadło i tło dla akcji czynić:

W kampanii wrześniowej pułk walczył  pod Chorzelą i Przasnyszem, bronił Narwi pod Pułtuskiem, zaczem w odwrotach ku Lubelszczyźnie, pobity i pokonany kapitulował 27 września... Z siódmakami jednak niczem z tem kotem, co mu siedem żyć dane być miało:)) Pierwszy raz go odtwarzano jako pieszego w Armii Krajowej, gdzie w powstaniu warszawskiem pod mianem Zgrupowania "Jeleń" wojował... po raz drugi z początkiem 1945 we Włoszech u Andersa, aliści już do boju nie zdążył... Po raz trzeci i jak dotąd ostatni...jako 7 Dywizjon Ułanów Lubelskich w składzie spółcześnej 25 Dywizji Kawalerii Powietrznej:)))...choć, Dalibóg... śmigłowiec nie koń, a kałasz nie szabla:))

  Za okazyją historyjka, która serca mego ujęła i dzierży od lat, boć w niej jak w kuli czarnoksięskiej przywiązania do rangi i pułku swego widać... Otóż jeden z podoficyjerów onegoż pułku, co się do września 1939 rangi wachmistrza dosłużył (a nad niem już tylko możebność między chorążych postąpić, boć matury nie mając, ani mu marzyć o oficerskiem stopniu było), z armią berlingowców wojnę kończąc, a i później w Wojsku Ludowem ostawszy, pułkownikowskich szlifów się na koniec dosłużył... Jako pomarł, a familija testament otwarła, pokazało się, że Towarzysz Pułkownik pod groźbą gniewu swego i gromów miotanych już z szeregów Błękitnego Szwadronu**, nakazał ryć na grobie pod nazwiskiem swem jeno "Wachmistrz 7 Pułku Ułanów Lubelskich"... Cześć Jego (i inszych siódmaków) Pamięci!
______________
* insze były już wielekroć subtelniejsze:
     "A o siódmym wszyscy wiecie,
       to Beliny drugie dziecię"

     "Albośmy to jacy tacy,
       My ułani - Beliniacy"
      
      "Rąbią szablą w każdym ścisku,
        Siódmy - dzielny stoi w Mińsku"
  
       "Mazowszaki, czy wy wiecie,
         Kto w galopie robi dziecię?"
* kawaleryjski odpowiednik "wiecznej wachty" u żeglarzów