O turbacyjach i święcie najmilszem...

 Oto i mamy święta pułkowego Wachmistrzowi najbliższego i najmilszego, a to dla tej przyczyny, że 25 Pułk Ułanów Wielkopolskich to pułk Dziadka mego:) Tandem kto ze mną powspominać ochoczy, a przy tem za Pułk przewagami sławny,  jako i za pamięć wachmistrza       Wawrzyńca Ślązaka przepić gotów, do dawniejszej o Nich noty   upraszam...:)

  Mnie zaś dzisiaj miast noty nowej przez niektórych z pewnością ciekawie wyglądanej przyjdzie się sumitować i deprekować Lectorów Moich, aliści takie na mnie przyszły termina srogie, że nie wiem, kiedy do dawniejszego rytmu pisania powrócę, że już o nawiedzaniu blogów Waszych nie spomnę...:(( Zwyczajna to w Wachmistrzowej robocie jest rzecz, że latem go zatrudnienia opadają niczem pchły dziada proszalnego, przecie nie pomnę ja bym kiedy tak był niemi przyciśnionym... Przy tem z wiosną przyszło się z rękodajnym jednym pożegnać, tandem całość tej roboty jako na mniejszą nas liczbę spada, to i naturalnem, że każdemu przybyło, przecie mnie się zdaje, że już nie za dwóch, czy trzech, ale za pięciu tyrać przychodzi, co najpewniej się jeno zdaje, bo jako grosz dzielić zarobiony pora, to znów się zdawa, że mnie tam nawet i nie pół robiło...:((  Być też i może, że to dla tej przyczyny to wszytko, że Wachmistrz przecie z roku na rok nie młodnieje, a przeciwnie... przecie jak zwał, tak zwał, na to idzie, że niezadługo czas na sen luksusem będzie...:((