O pozbywaniu się natrętów sklepowych...

   Prawda to niezełgana, że mi coraz i trudniej czasu na to pisanie wyszperać, choć rzekłby kto może, że iskra zapału rozniecona gracko i tej by zapewne pokonała przeszkody.. Ano, pewnie tak, jeno że mi się przy tem przyplątały turbacyje wpodle przedsięwzięcia mego, któremu chleb zawdzięczam, a to już myśli mąci, podobnie jak i zdrowotne perypetie, których żem latami szczęśnie unikał, przecie i na Matyska przyszła kryska...
   A piszę to k'temu byście nie sarkali, że się i może czasem podpieram do archiwaliów odwołaniem, bo alternatywą będzie jeno na kołek tegoż na czas jaki zawiesić, a wiadomo jak to potem z odwieszaniem bywa... Aliści na dziś to furda wszytko, póki co na chleb i wino nastarcza jeszcze, takoż konowałom żem popędził kota, tedy dopokąd w liczbie jakiej przemożnej nie powrócą, tyle naszego:))
Gawędziliśmy ongi o natarczywcach, co gdzie po sklepowych grasują wnętrzach, skupić się nie dając, jeno pojmując swój obowiązek, by chciany czy niechciany, z pomocą i doradą się ochfiarować natrętnie... Pół biedy z niemi, jeśli kto w rzeczy samej takiej pomocy wygląda i ów subiekt mu iście z nieba spada, częściej przecie żeśmy na kupnie czego konkretnego, co już i może czasem nawet w garzci mamy, gdy się taki napatoczy jaki unterpomocnik podasystenta subiekta i dawajże swego... Ano i teraz dylemat prawdziwy, bo człek jednak chowany między ludźmi, tedy tak z punktu w mordę bić i niezręcznie i czeguś niepolitycznie... Słuchać go znów mitrega próżna, bo jeszcze namówi na co niby lepszego (czytaj: dwakroć droższego), co się pewnie i tak rozleci po tygodniu, bo w Kitaju składane... Jakże tedy onego się pozbyć, niekoniecznie od razu na komisariacie lądując, luboż dla spokoju świętego wykupując pół sklepu?
   Ano różnych u JW Paczuchy komentatorzy przedkładali konceptów, ja powtórzę swego... A ze mną rzecz jeszcze jest więcej szczególna, bo bywalcy tuteczni znają jak ja nienawidzę po sklepach bywać, a żem przy tem gorączka, to i bywało, żem już tam czasem i może kogo potarmosić chciał i jeno Pani_Wachmistrzowego_Serca ręce przytrzymała... Z czasem przecie żem się wyumiał konceptu w swej prostocie jedynego, o skuteczności zgoła porażającej, którego zdradzę Wam darmo nawet i nieproszony...
   Owoż wyumiał żem się ja formułek kilku po madziarsku, co nie było szczególnie trudnem, skorom u Felczaka (I,II,III) terminował, a i za grzecznością i staraniem Profesora do Madziarów jeździł... Ano i gdy mi tak podchodzi który, gdy co oglądam i właśnie zrachować probuję, zali mi to koniecznie nieodzowne i w jakież znów popadnę termina, grosza wysupławszy, ów zasię z tą swoją irytującą grzecznością zawodową służby swoje poleca, natenczas ja onemu kiwam przyjaźnie łbem i rzekłszy przódzi grzecznego "Jonapotkivanok"*, przechodzę zrazu do meritum, pytając: "Hol van a mosdó?"**
  Ilem ja się już przez to gąb naoglądał osłupiałych, rozdziawionych, szczęk opadniętych, marsów na czole srogich, ilum bełkotów nasłuchał! Nic to, gęby by jeno wytrzymać poważnej, nie ośmiać się to sztuka największa... Trzeba przy tem baczyć na jegomości uprzejmie, responsu nibyż czekając i udając, że nie widzim, jako na nim koszulina czemuś znagła mokra, jako ów oczami za jakim salwerunkiem błądzi i jako tej przeklina chwili, w której ku nam podejść umyślił... Zazwyczaj taki po chwili rąk bezradnie rozłoży i uśmiechając się głupawo tyły poda, ostawiając nas w pokoju, choć bywają gorliwcy co próbują nas zażyć już to angielskim, już to niemieckim, już to rosyjskim czy francuskim... Rekordzista mi przywlókł bodaj cały sklepu personel i sam żem się zdumiał, wieleż owi pospołu narzeczy znali...okrom (szczęśliwie) madziarskiego...
  Nic to! Czego by ów nie czynił i nie prawił, w jakiembądź narzeczu i z czyjąkolwiek pomocą, my za razem każdym uśmiechamy się przepraszająco, ręce rozkładamy bezradnie i mówimy: "Nem ertem!"*** Zazwyczaj to wystarcza, choć nie od rzeczy czasem, przy szczególnie upartych zarzucić go jakiemi słowami dalszemi, do czego wybornie się nadaje poema pewna, której żem ongi tłomaczonej posłyszał i spisał:
"A család! A család! Ó, ez a család!
A család nem ad örömet, nem ad, amikor van –
de ha nincs, egyedül vagy, mint az ujjam!"****
   Pół biedy jeśli wychodzimy z niczym, gorzej gdy co iście kupujem, bo wówczas trzebaż tej farsy ciągnąć przy kasie, gdzie już wtedy ani myśleć o jakich kartach i mus gotowizną płacić, każąc sobie przy tem jeszcze rysować, wieleż to będzie etc.etc. Dwóch Wam jednak bym chciał z tychże zabaw obserwacyj przekazać i o objaśnienie prosić... Primo: dla jakiej przyczyny taki untersubiektoficyjer, jako już i tak wie, że go ni w ząb nie pojmujem, przemawia do nas nadal po polsku, jeno dwakroć głośniej i wyrazy rozstawiając, jakoby niemowlaka uczył? Mają co decybele do zdolności pojmowania?
   I secundo: jak sobie tak posłucham, co owi gwarzą między sobą, nie bacząc tępego Madziara, co się języków cudzych nie edukował, to rzeknę Wam, że to mit jaki, żeśmy ponoć bratanki i do bitki, i do szklanki... Więcej Wam rzeknę: Polacy Węgrów nienawidzą!!!
I w głowę zachodzę dla jakiej to przyczyny?
Viszontlátászra !
____________________

* jó napot kívánok - dzień dobry
** Hol van a mosdó? - gdzie jest toaleta?
*** Nem ertem - nie rozumiem
**** Rodzina! Rodzina! Rodzina, ach rodzina!
Rodzina nie cieszy, nie cieszy, gdy jest –
lecz kiedy jej nie ma – samotnyś jak pies! (Jeremi Przybora)
                                      .

P.S. Jako że mię tu już nie ma, bom się był wybrał z Kneziowiczan częścią  do doroczne łba zaprószanie... Wrróć...! Na wysoce intelektualne spotkanie towarzyskie...:)), tandem na komentarze responsować mi pewnie przyjdzie po niedzieli dopiero, a gdyby to nie nastąpiło, znaczy, że trzeba o tem fakcie zawiadomić stosowne organa... A'propos organów, to jeśli by się tak iście zdarzyć miało, znak to będzie widomy, że można ich już ze mnie pobierać będzie, co tam komu potrzebne, z tem że wątroby nikomu nie polecam...:)
    Kłaniam nisko:)