Przyszła kryska na Matyska...

   Najostatniejszą tu rzeczą, jakiej bym pragnął, jest by się wydać komu miało, że się żalę luboż pocieszenia wyglądam, ale pewnie tego nie uniknę...:(( Jakem przy nieszczęściu rok ten poczynającym napisał, że ów idzie po nas jak walec jaki, tom nawet częścią nie przypuszczał jeszcze jak dokuczliwie... W zdrowiu, dziękować, nawet się jakoś mniej czy bardziej, przecie udaje, za to rozpruł się z wydatkami worek, którym końca nie masz, co dokucza tem przykrzej, że ten z przychodami się znów jak najściślej przed nami zawiązał, co gwoli przestrogi przedkładam każdemu co się zanadto w swej wyspecjalizował robocie i na jednem rodzaju klienta był zawisł... I tak bieży to wszystko za sobie wiadomą koleją, gnębiąc i dokuczając, czego bym Wam może i nie pisał, bo nie Wasza to przecie rzecz, aliści i na nasze relacyje to padnie, bo do plonu przykrego dni kilku ostatnich, do siekiery arcyforemnej i ulubionej, którą to luboż gdzie czort jaki ogonem przysiadł, luboż się niecnocie jakiemu do rąk przylepiła, do kosiarki, co wymówiła dalszej służby doszedł i laptop mój, dech ostatni wydając... A że w cyrkumstancyjach zaistniałych o nowym to i nawet marzyć nie ma możności (słowa te na chwilowo pożyczonym piszę, ale to jeno na dziś i dość krótko możliwe, zatem i pewnie nawet na jakie komentarze, jeśli będą, odpowiedzieć już nie poradzę), tandem znaczy to i kres dla Pogderanek naszych na czas nie wiedzieć jak długi...
   Bywajcie zatem, Mili Moi... Dziękuję Wam, żeście tu byli ze mną przez te wszystkie lata i trudu mojego owoce raczyli poznawać, a czasem i o nich co słowo jakie zamienić... Być i może, że się pofortunni zejść znów jeszcze kiedy, ale na dziś to wszystko palcem na wodzie pisane...
   Kłaniam nisko, nadziei pełnym, że, mimo wszystko, nie raz ostatni...