Na ten Nowy Rok...

  Od lat już wielu roku końcóweczka dla Wachmistrza oznacza jaki nawał roboty, boć sobie o niem natenczas zwykli przypominać ci, co grosz jaki z rokiem starym wydać muszą, co i dobrze, bo go przynajmniej nie przetracają po próżnicy, a sakiewka wygłodniała, wielce tego wygląda... Przyznam przecie, że nie pomnę roku, by dopadło nas tak, jako tego, gdzie wiele byś rąk nie miał, wszytkie by ci zatrudnili, krzywi na to, że spać musisz czasem, a i zjeść by się też czasem przydało... Jest to z jednej strony wielce miłe, osobliwie trzosikowi memu, który tej odmianie rad wielce, przecie czuję, że się ta nieodlegle już przybliża chwila, gdy w środku roboty zasnę, luboż nie daj Bóg, gdzie na drodze... Jest przecie tegoż roku jaka osobliwość, że nieledwie co krok nam tak dziwacznych i osobliwych w tej robocie przeszkód przyczynia, że by mi tego, kto powiedał obcy, bym go może i posłał między bajędy dzieciom piszących, bo to nie do uwierzenia zgoła...
   Gorzej (a i lepiej zarazem - zależy jak wejrzeć:)), że się i styczeń zapowiada nie lepszy, czego nie pomnę, bodajże od młodości, gdy to się sesja zbliżała i człek zdrowia przecie jeszcze i młodzieńczego wigoru pełny, przy końcu onejże jako cień własny wyglądał...:)
   Dosyć póki co na tem, bo wszytkiego tego piszę, byście not czas jeszcze jaki nie wyglądali za często nowych, bo jeśli ich popiszę, znaczy , żem dwudziestej piątej godziny był znalazł...
  Tradycyjnie, na Rok Nowy toastami i refleksyjami się dzielę...
  Nie był ten rok lekkim (choć familii mojej wiele spraw, osobliwie zdrowotnych Seniorów naszych fortunnie w lwiej części odmienił), a i przyszły zapewne nie będzie, tedy czegóż mi w tej chwili roku niemal ostatniej życzyć i sobie, i Wam? Ano pucharek napełniony i przechylony najpierwszy za zdrowie powszechne, to zwyczajne powszednie zdrowie, które nie dokuczając boleściami, pozwoli jeszcze czas niejaki żywota pełną czerpać garścią:) Pucharek wtóry za sakiewki wasze i nasze, by jako można, pełnymi były, a jak nie można, to by choć zawżdy co tam jeszcze w nich i było na dnie, okrom sukna wytartego...:) Pucharku zasię trzeciego za to spełnię, byśmy mogli za rok w miarę szczęśnie, i w gronie co najmniej tem samem, wypić przyszłorocznego pierwszego...:) Za co zaś będzie pucharek czwarty to już niechaj mojem ostanie sekretem nieodkrytem...:))


Kłaniam nisko:)


Wachmistrz, Pan na Nalewkach, Nastojkach i Dwójniaczku, Dziedzic Miodu i Zarządca Węgrzyna"

                                                .