O narodowości Adama...

Nim do tematu się właściwego pokwapimy, godzi się rzec słów paru o personie arcyciekawej, Wojciechu Dembołęckim (1585 - ok. 1646), co całegoż tego ambarasu jest sprawcą...:)

 Człek to nibyż w czasach barokowych żyjący, aleć przecie niczem o renesansowem jakiem uczonem o Niem pisać:). Dziesięć języków znał, słowem bawił się przewybornie nurzając się z lubością w neologizmach, paremiach i wywodach etymologicznych, ale przecie nie dla tejże przyczyny nam pamiętać Onegoż. Jako franciszkanin w licznych misyjach dyplomatycznych udział przyjmował i walnie do zreformowania się prowincyi polskiej franciszkanów przyczynił; jako muzyk i kompozytor jedne z pirwszych polskich kompozycyj z basso continuo popisał; nareszcie jako duch niespokojny kapelanem lisowczyków zostawszy, wszytkich niemal wypraw onych jeźdźców srogich wraz z niemi odprawował, za czym pomnik onym w piśmie wystawił opisując ich w słynnych "Przewagach elearów polskich". Do tego jenerał towarzystwa (dziś byśmy rzekli: fundacji:) wykupem jeńców krześcijańskich z niewoli tureckiej się zajmującego, za czym znów się brzydka jaka historyja ciągnie z sumami jakiemi zmarnowanemi, boć to też birbant był i hulaka niebywały... Doktor teologijej, a podwikarz zawołany:))...słowem zda mi się, że jakoby nam pofortunniło tem samem czasem żyć, wraz języka pospólnego byśmy naleźli:))

Otoż przed Tobą, Czytelniku Miły, fragmentum dziełka inszego Xiędza Dobrodzieja, a mianowicie "Wywodu jedynowłasnego państwa świata" dan in Varsoviae Anno Domini 1633, tem głównie dedykowanego, coby jakich wątpień mieli, że Jadam z raju Polakiem był:))...

" Nie może się wątpić, że pierwotny syryjski lubo z żydowska aramejski język najstarszy jest. Pierwotny mówię, bo dzisiejszy syryjski szczerochaldejski jest, dopiero tam za czasów Nabogdonozora wprowadzony. Gdzie się od miejsca tylko zowie syryjskiem, równie jako tatarski w Krymie scytyckiem i niemiecki w Prusiech pruskiem. Na który stopień oczywisty prawdy wstąpiwszy, łacno się znowu dorachować, iż pierwotny język syryjski, którem Jadam, Noe, Sem i Jafet gadali, nie inszy był, tylko słowieński. Ponieważ abowiem jedniż to byli różnemi względami Syrowie i Arameowie, a o tych Pliniusz (między inszemi) rzetelnie mówi lib. 6 cap. 17: aramaei ab antiquis vocabantur Scythae, qui et alio nomine Saccae appellantur, tedyć pierwotny aramejski lub syryjski język musiał być nie inszy, tylko scytycki. Czego niepomału potwierdza Scytharu civitas, o której mamy 2 Machab. 12, iż jeno 60 staj było od Jaruzalem. Jeżelić abowiem aż tak blisko były granice scytyckie, tedyć pogotowiu dalsze onego miejsca samarytańskie i syryjskie musiały być scytyckie.

    Własności zaś języka scytyckiego łacno się znowu dorachować, wspomniawszy na to, iż Królestwo Scytyckie wszystek świat cum fasciculo temporum w dzisiejszej Koronie Polskiej pokazuje. Bo jeżeli tu jest Królestwo Scytyckie, tedyć i tuteczny język, a nie który inszy, musi być prawdziwem scytyckiem. A iż w Koronie Polskiej nigdy od początku jej nie było inszego języka prócz dzisiejszego (jako się w tym wywodzie obaczy), tedyć tenże musiał być i w Syryjej przodków naszych, którzy tam Egipcyjany o starożytność rodzaju przedysputowali.

   Jawno tedy jest, że scytycki abo słowieński nasz język nic więcej nie jest różny od pierwotnego syryjskiego lubo aramejskiego, jeno jako łaciński od rzymskiego. Zaczym wątpić się nie może, iż ten jest najstarszy na świecie i on własny, o którym Genes. 2 mamy: Omne quod cocavit Adam animae viuentis, ipsum est nomen eius. Dla tegoż się słowieńskim, jakoby pierwotnem i jedynoprawdziwe słowa mającem, zowie. "

   Myśli onej rozwinąć się ośmieliwszy, skoroć jasnem, że Jadam, Noe, Sem et consortes...byliż Polakami... :)) a znowuż wiedząc, że Bóg w swej nieskończonej dobroci człeka uczynił na obraz i PODOBIEŃSTWO swoje:)).... możnaż wątpić i o tem, po jakiemu Bóg Dobrodziej z Jadamem gwarzyli?:))