" NA ŚMIERĆ WIENIAWY
Noc wlecze się niejasna i gubi się droga,
Jakże trudna śród ludzi i jak wobec Boga.
Noc dłuży się i widma się schodzą na jawie:
Spaliły się królewskie komnaty w Warszawie.
Noc jest pełna zamętu, rozpaczy i swarów,
Jeden cień się nie rozwiał, przystał do sztandarów
Jeden cień, co był żywy, na wojnę wiódł sławną,
Na Kielce i na Wilno. Ach, jakże to dawno!
Jak przebić się w tę młodość, jak wrócić po swoje,
Gnać przez błonia, w tornistrze układać naboje!
Pieśni śpiewać i znowu się w bitwie meldować,
Ciemna nocy, jak iść tam? Odpowiedz i prowadź.
Huczy zamęt. To wojna. Zajęczał rykoszet.
Ludzie giną. Spakował tornister i poszedł.
Nie, powiodła go pylna śród wierzb srebrnych droga,
Ciemno było dla ludzi, lecz jasno dla Boga.
Wybrał ziemię nie naszą i brzozę nie swojską,
Obcy cmentarz i obce żegnało go wojsko.
Lecz on jaśniał, szedł w młodość, powracał po swoje,
Ktoś po salwie podnosił z murawy naboje."
.
Witam,
OdpowiedzUsuńW temacie opisanym powiedzieć nie mam co, ale poczytam chętnie.
Skoro Waszmość zapewniał, że zazwyczaj gryźć nie ma w zwyczaju, to odważam się dzień dobry powiedzieć.
W sumie to nieładnie chyba tak zupełnie po cichu zaglądać do kogoś... Dzień dobry zatem Waszmości i Czytelnikom.
Aby dowieść, że nie gryzę naprawdę, to ładnie dzień dobry odpowiem i pokłonię się nisko:)
UsuńWieniawa - poeta, żołnierz, dyplomata, a nade wszystko birbant jakich mało! Dziś Wachmistrz miałby niezłego kompana do wznoszenia licznych toastów.
OdpowiedzUsuńOkazuje się jednak, że również (a może zwłaszcza) hulajdusza swój honor i wrażliwość miał. Choć do końca nie wyjaśniono jego desperackiego kroku: czy to urażona duma, czy narastające przygnębienie, podparte alkoholem lub problemy finansowe? Może wszystko razem wzięte? A znów ostatni list sygnowany literą "B", którego to inicjału Wieniawa ponoć nigdy nie używał...?
W każdym razie pierwszy ułan i szwoleżer II Rzeczypospolitej był postacią barwną, niebanalną i wzorcem "ułańskiej fantazji".
"Siądź rozparty za stołem, zakasaj rękawy,
Pij wesół na mą chwałę – i ty, i twój kum."
(T. Wittlin)
Nie wiem, czy byłbym godzien z Wieniawą popijać pospołu, choć jeślibym do tego zaszczytu miał zostać dopuszczonym, to pewnie po czymś takim już nic bym do zwojowania nie miał..."Hulajdusza" miał honor przede wszystkiem i to jest ta Jego cecha, którą zgodnie podkreślają wszyscy, którzy Go znali; być i może też to przez ten honor zginął, jak zginął... Ja mam jeszcze podejrzenie insze, oparte na tych frazach o myślach, co się jak zapałki łamią, bo dokładnie takiego właśnie zwrotu użyła droga mi osoba, na Alzheimera cierpiąca, na określenie swego stanu. Myślę, że Wieniawa cierpiał podobnie i nie mógł się z tym właśnie pogodzić, a ściślej ze stanem, w którym nie potrafi kontrolować swego zachowania, myśli czyli też i słów przez się wypowiadanych...
UsuńKłaniam nisko:)
To tylko łzą i westchnieniem skomentować mogę...
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie
I zadosyć będzie...
UsuńKłaniam nisko:)
K. Wierzyński tak ze smutkiem pisał, że na obcej ziemi żegnało go obce wojsko. Runął z 5 piętra nowojorskiej dzielnicy, a w kieszeni miał kartkę pożegnalną, która kończyła się słowami: "Boże, zbaw Polskę."
OdpowiedzUsuńA przecież marzył o pogrzebie na polskiej ziemi, on na lawecie ciągnionej przez ukochane konie, a obok druhy - szwoleżerowie.
Ziściło się dopiero w 1990 roku na Cmentarzu Rakowickim.
Wiele jest w tej śmierci niejasności i wątpień, takoż i tej kartki się tyczących... Nie wyjaśnimy już chyba tego... Co się pogrzebu tyczy, to tylko dodam, że na Rakowicach zamiast szwoleżerów żegnali Go spadochroniarze, ale myślę, że przyjął by tego z satysfakcją; to też, poniekąd, elita...:)
UsuńKłaniam nisko:)
To rocznica takiego wydarzenia, wobec którego nie wiadomo, co powiedzieć.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam
Dobrze powiedziane...
UsuńKłaniam nisko:)
Panie Wachmistrzu!
OdpowiedzUsuńTo już tyle lat minęło. Niemal pokolenie. A pamięć o Bolesławie Wieniawie - Długoszowskim nie umiera. I niech tak pozostanie.
z wyrazami uszanowania
W całej tu się z Waszmością zgadzam rozciągłości i, jak Wasze widzisz, maluteńką i swoją do tej memoryi cegiełkę dokładam co roku...
UsuńKłaniam nisko:)