O naczyniach najdawniejszych, a ściślej o ich braku...

 Jest rzeczą ze wszech miar osobliwą - jeśli naturalnie przyjąć, że zaspokajanie głodu było i jest najpierwszą potrzebą człowieka - że najstarsze odkryte wpodle Dolnych Vestonic w Czechach rozmaite wypalane tam ceramiczne utensylia nie są naczyniami dla przysposobienia jadła uczynionymi. Więcej to może przedmioty kultowe, bo jakie ludzików czy zwierza figurynki, a z naczyń możem co najwyżej o maciupkich mówić pojemniczkach, co by może więcej niewieście na toaletce na jakie mazidło się zdały, niźli w kuchniej...
   Gdybyż jeszcze były gdzie insze takie, niewiele młodsze, przyszłoby i może ręką machnąć, że kwestyja błaha i uwagi niewarta... Aliści zabytki w Dolnych wykopane Vestonicach sprzed 27 tysięcy lat pochodzą! A najpierwsze znane nam ceramiczne naczynia, co je niechybnie z jadłem powiązać idzie to Japończyków pradawnych dzieło... jeno z trzynastego Ante Christum Natum tysiąclecia! Jak by i zatem nie rachować, czy od tyłu do przodu, czy od przodu do tyłu, na wspak, czy i przeciwnie, wychodzi nam to szydło z wora, że ludzkość posiadłszy umiejętność piecowej obróbki wytworów glinianych, przez kilkanaście tysięcy lat korzystała z niej jeno by jakich figurynek klecić???? Taż nam do łbów od maleńkości wbijano, że garncarstwo to bodaj nie najpryncypalniejszy obok koła krok milowy w ludzkości rozwoju! Więc jakże to tak...?
    Jakże nam wyrozumieć podobnego zachowania? Toż gdyby z inszem takiem krokiem milowem, lataniem, podobnie postąpić, do dziś pewnie by potomkowie braci Wright sami nie latali, tylko modelik z łąki na łąkę wysyłali z listem od mamusi do tatusia, że na obiad pora... Ano, najpierwsi ręce  zatarli radośnie, ci co człekowi jakiej wyższej duchowej przypisują natury, że ów nie jeno o brzuchu myślał, a przeciwnie: wynalazek tak znaczny wolał bożkom swoim może poświęcić... Ciekawe to, ale podług mnie miałkie i nie jeno temuż, że Wachmistrz sam więcej do kultury skory, jako się już nażre i napije...:)
   Pewnie, że to zawżdy rzec można, że jedne wykopki nie znaczą, że tej wiedzy insi spoza tejże kultury kręgu poznali. Można i na upływ czasu złożyć, że się zabytki takie skądinąd nie zachowały i naczyń najpierwszych masowo znajdujem dopiero w syryjskiem Mureybet na jakie dziesięć tysiąców lat starych...  Starsze od nich o jakie dwa lat tysiące moździerze do ziarna tłuczenia i żarna w Nubijej i Egipcie odkryte, wprost w skale drążono i to poniekąd nas do inszego możebnego prowadzi wyjaśnienia zagadki, czemuż przodkowie nasi mogli, a nie chcieli naczyń glinianych przez najmniej kilka tysięcy lat czynić...
   Ano może i dlatego, że owe, jako to i w proverbium, że najpierwsze śliwki to robaczywki, nadto były kruchemi, luboż i nie nadto szczelnemi i się ku nim zniechęcono rychło... Ano... może i tak być mogło, aliści, jeśli człek w potrzebie, a alternatywy nie masz, to się i biedzi nad niedoskonałości poprawieniem, kruchości wzmocnieniem etc.etc... słowem tak właśnie się postęp cały po świecie od wieków dokonuje... Dla jakiej zatem przyczyny od tego przodkowie nasi na czas jaki odstąpili? Ano... bom rzekł, że człek myśli, przymuszony myśleć... a przymuszony, jak inszej nie ma drogi... Zaliżby więc były możności jakie, by strawę warzyć naczyń nie mając?
    Z dawna respons na to znany nawet i nie uczonym, a prosto nawet i może z Lectorów Miłych któremu, co za młodu skautowskiego jadał chleba i sprawność ongi "Trzy Pióra" zwaną w boru zdobywał, gdzie pozostawionemu samojednemu przychodziło z garści mąki i wody jakiego ciasta na podpłomyk na łopianowem liściu miesić i na saperce nad ogniem przypiekać, podobnie jak i czasem jakie jaje smażyć, którego ubyło w jakiem gnieździe...:) Ale pocznijmyż ab ovo...
   Najpierwsze mięsiwo niechybnie pieczono, aliści tu się wielce stosowne wydaje o rożen pytanie, bo mięso w ogień wrzucone, niechybnie spłonie wcześniej, czy później a już najmniej przypalonem będzie. Jeśli nie czekać ze ślinką cieknącą, by w żarze zakopać i czekać znów nie wiedzieć jak wiele godzin, mus czego w tem kształcie obmyślić. Najnaturalniejsza tutaj gałąź jaka, wielce świeża sokami swemi co ją przed ogniem chronią, jako to do dziś Polinezyjczykowie czynią... Aliści mamy i odkrytego na Ukrainie sprzed lat dziesięciu tysiąców paleniska wielce zmyślnego, gdzie po dwóch stronach kły mamuta wkopane i szpicami nad ogień obrócone niechybnie właśnie za pra-rożenek służyły...
   Koncept z gruntu odmienny i, jak się zdaje, w powszechniejszej będący praktyce, do dziś praktykujem jeśli gofrów pieczem czy niektórych rodzajów tostów. I choć nie obkładamy tu rozgrzanemi do czerwoności kamieniami ptaka upolowanego, jak nieznani nam neolityczni łowcy z Ariege, którym widno co przeszkodziło go spożyć, to zasada pozostaje ta sama...
  I w tych właśnie kamieniach, do czerwoności w ogniu nagrzanych, najpewniej jest rzeczy sekret. Andre Leroi-Gourhan nalazł był w Pincevent wpodle neolitycznego paleniska szereg dziwacznych dlań początkiem wgłębień, których sens wymiarkował, gdy ogień srogi rozpaliwszy, wodę z deszczu w tych wgłębieniach doprowadził do wrzenia. Rozumiał nasz Francuzik, że może tam jakich misek z drewna dłubanych, czy ogniem drążanych*, z jadłem stawiano i warzono, luboż i choćby ciepłego dla późno wracających trzymano, jako i my jeszcze czasem niedawnem w piecach na to mając osobnej duchówki, czasem i szabaśnikiem zwanej. By zaś domysłów swoich potwierdzić, w dołek największy wstawił wiadra z wodą i przez dwie godziny z górą tejże wody tam w stanie niemal wrzenia utrzymywał...
   Ludy znad Amazonki, miód pitny czyniąc, do dziś onego grzeją, rozpalonego kamienia pakując do rozwieszonej skóry zwierzęcia, w którą miód zlano. Są przekazy, przez M.L.Rydera zebrane, jako to rycina z 1581 mająca wystawiać Irlandczyków zupę warzących w "garnku" ze skóry barana między trzema rozpiętej palikami i zapis o podobnych czynnościach wojsk szkockich z roku 1323. Ryder po prawdzie sukcesu nie odniósł, naśladować probując, aliści to może jeno onego braku zręczności sprawa, luboż i skóry mało grubej...
   Herodot opisując Scytów, czyli lud, co między inszemi na naszych miał siedzieć ziemiach, podał rzecz znamienną:
"Kiedy Scytowie nie mają kotła, to wrzucają całe mięso do brzucha upolowanego zwierza, dodają wody i rozpalają od spodu ogień przy pomocy kości, które bardzo dobrze się palą. W ten sposób gotują byka w jego własnym ciele."
  Podobnie jeszcze i niecałe lat temu dwieście czynili Indianie, osobliwie kanadyjscy, zaś Mongołowie do dziś arcyzręcznie się umieją z kozą ubitą obejść, tak onej łeb obciąwszy, że przez szyję poradzą z niej kości wyciągnąć, jak i wypatroszyć, zasię do powstałego "wora" wrzucają mięso posiekane, wody i jakich jarzyn wiele poradzą, w to zasię kamieni rozpalonych, by po dwóch godzinach mieć i zupy uwarzonej i kozy upieczonej...
  Malajowie w żarze ognisk swoich zagrzebywali wydrążone bambusy, które faszerowali ryżem, zaś lud Baluba z Zairu umie pono smażyć placki na korze... ergo jeśli zatem antecessores nasi nie szukali tych naczyń z gliny, to najwidniej nie było takiej potrzeby, bo sobie wybornie radzili bez nich... Nawiasem mówiąc, to we wspomnianem Mureybet mamy i pewien ślad jakąż to się ewolucyją odbyło. Jest bowiem dół pewien, gliną wyłożony, w którem na dnie znalezione popękane z gorąca kamyki i popiołu drobiny. Znak więc to niechybny, że warzono tam jadło tąż właśnie metodą, by kamieni nagrzanych DO jadła wrzucać, a glina początkiem jeno po to była, by bulion bezproduktywnie w ziemię nie wsiąkał. Niechybnie jednak glina z czasem z gorąca stwardniała i kucharzący ze zdumieniem pojął, że oto właśnie mimowolnie sporządził najpierwszego w świecie garnka, jeno że tkwiącego w ziemi... Obmyślenie jak go też uczynić poza dołem (i przenośnego) było już tylko czasu kwestią, tuszę, że nie nadto długiego...:)
________________________
* jak do dziś się w Amazonii czółen z pnia drąży