O ordynku przed Bogiem...

  Z dawna wiadomo, że przed Bogiem my wszytcy równi, ale że już nie przed ludźmi, nader ważnem się zawżdy wielu zdawało, że jako się gdzie bliżej wcisną, tedy pozór większego znaczenia mieć będą. Tem bym tłomaczył ciżbę polityków do każdej papieskiej wizyty się kupiących, co jakby mogli toby onemu i na kolana posiadali, takoż i średniowieczne, cale zażarte bitwy cechów o miejsce za koleją w procesyjach Bożego Ciała.
   Z dawna się tam cosi utarło, kto za kim postępuje, aleć przecie jako tylko między cechami jakiemi ku antagonizmowi nowemu się miało, a to prawie że codzienność była... abo też między zawodami staremi, z dawna szacunkiem i tradycyą obrosłemi, jakie nowe się cisnęły jako: barchanicy (barchanistae), golarze i balwierze(barbitonsores) czy kichlarze* (pistores panum melitorum cuchleri), to  i mieśćca swego czasem i pięścią nawet im dochodzić przyszło...
   Czasem się to podstępem odprawiało, gdzie starszemu cechu następującego żaka jakiego z kuflem piwa posłano, a gdy ten przyjął (a tem ochotniej im dzień był skwarniejszy) i pić począł, no to przecie i dla wygody swej i dostojeństwa urzędu reprezentowanego przystanął przecie, by się z kałdunem piwskiem oblanem przed oczy nie cisnąć. Wraz tedy się luka nieznaczna w ciągłości prosessyjej czyniła, w którą zaczajeni za węgłem domu pasamonicy(pasamentarii) luboż kapelusznicy(pileatores) jacy, wypadali ze świecami swemi i owej przestrzeni nowo powstałej zajmowali. Oszwabieni następujący czasem jeno do złorzeczeń się ograniczali, powagę chwili i czasu na sercu mając, a czasem i alteracya ich taka brała, że za nic to mieli i towarzystwo za łby się brało, świec jeno jednemu, jakiemu najcherlawszemu widno, na czas boju poruczywszy, by ich nie połomić...
   Jeślić to jednak się od razu agresyją widziało, gdy owi na przodek się cisnąwszy, ufni swej liczby siłą, luboż też sprawnością w argumentacyjej ręcznej, przychodziło i do takiej nieprzystojności, jako i dziś czasem po futbolistów spotkaniach, gdy jednych i drugich stronnicy jeszcze i godzin parę po meczu sobie wzajem gnaty rachują, a jednych i drugich drabanci miejscy pogodzić probują. A cóż jeszcze jako rzeźnikom(carnifices) z prawieków animozyję ku piekarzom(pistores) mającym w sukurs sadelnicy (arvinarii) i rymarze (frenifices) przyszli, a tamtych znowuż kramarze (institores) i kowale (fabri) spierać zaczęli... i czasem do takiej to na chwałę Bożą processyi przyszło, że grodowi gorzej niźli w czas tatarskiego najazdu ucierpieć się trafiło...
   Nie dziwota, że rajcom i ludziom pobożnym, osobliwie hierarchijej kościelnej się ta nowa, świecka tradycya mało miłą widziała i mnogimi ukazami rzeczy regulować probowano, aż bodaj ostatecznie Anno Domini 1507 in Cracoviae uchwalono "po wieczne czasy", że przed rzeźnikami z ich świcami ma cech sukienników postępować, zasię za świcami sukienników szewcy, potem piekarze, a "insze cechy zachowają odwieczny w światła niesieniu porządek".
____________
*kichlarze - piernikarze